Вардавар: древний армянский праздник воды и очищения

7 июля отмечается армянский праздник Вардавари, по этому случаю в армянских храмах Грузии состоятся месса, молебен и общественные жалобы. В традиционном армянском празднике Вардаварн является крупнейшим летним праздником пятипавильонных праздников церкви. С дохристианского периода Вардаматн Астгик Дицухи, Армянская Апостольская Церковь отмечает День Преображения Христова. Этот мобильный праздник отмечается 35 дней, с 28 июня по 1 августа. У слова Вардавар разные проверки. все характеризуют многотысячелетние советы праздника. В одном смысле слово «вардавар» состоит из роза (роза)-вода и вардавар, смывающийся от корней, означает водная гонка - главный обычай праздника. Есть мнение, что в основе праздника лежит слово «варнавар», а праздник в основном посвящен любимому огненному щиту Астхика. Возможно, это сочетание этих двух значений. в июле месяц травы, когда солнце достигает своего пика, фейерверк, природа высыхает, чтобы смягчить шторм, люди водой охлаждаются, во дворах посыпают водой, поливают в полях. Другой совет праздника - плодородие. Некоторые думают, что праздник был посвящен деве Анахит. Согласно постхристианской традиции, водная гонка была связана с Потопом, а Астхик была дочерью губернатора Ноя, родившегося после Потопа. Во всяком случае, главным символом торжественной части праздника является освящение. На плоских участках очищение проявлялось главным образом водной гонке. Все с раннего утра обливают друг друга водой: кто мог, независимо от возраста, пола, общественного положения. Невесты посыпали водой старейшин дома, и никто не остался недоволен и не пострадал. Это также доказательство смирения, которым армянин показал, что готов принять очищение своих ошибок от кого бы это ни было.

7 ივლისს სომხური დღესასწაული ვარდავარი აღინიშნება, ამასთან დაკავშირებით საქართველოს სომხურ ეკლესიებში წირვა ლოცვა აღევლინება და სახალხო წუწაობა გაიმართება. Հայոց ավանդական տոնակարգում Վարդավառն ամառային ամենամեծ տոնն է` եկեղեցու հինգ տաղավար տոներից: Նախաքրիստոնեական շրջանից այն հայտնի է` որպես վարդամատն Աստղիկ դիցուհու տոն, Հայ առաքելական եկեղեցին այն տոնում է` որպես Քրիստոսի պայծառակերպության օր: Շարժական այս տոնը նշվում է 35 օրերի ընթացքում՝ հունիսի 28-ից մինչև օգոստոսի 1-ը: Վարդավառ բառը տարբեր ստուգաբանություններ ունի. բոլորն էլ բնութագրում են տոնի բազմահազարամյա խորհուրդները: Մի տարբերակով «վարդավառ» բառը կազմված է վարդ (ուարդ)-ջուր և վառ-սրսկել, լվանալ արմատներից, նշանակում է ջրցանություն` տոնի հիմնական սովորույթը: Կարծիք կա, որ տոնի հիմքը «վառ» բառն է, և տոնն առավել Աստղիկի սիրելի հրավառ Վահագնին է նվիրված եղել: Հնարավոր է` այդ երկու իմաստների զուգակցումն է. հուլիսին՝ հրոտից ամսին, երբ արևը հասնում է իր կիզակետին, հրավառվում, չորանում է բնությունը, հուրը մեղմելու համար մարդիկ ջրով են զովանում, ջուր են ցողում բակերում, առատորեն ջրտուք անում դաշտերում: Տոնի մյուս խորհուրդը պտղաբերությունն է. ոմանք կարծում են, թե տոնը նվիրված է եղել Անահիտ դիցուհուն: Ըստ հետքրիստոնեական ավանդության`ջրցողումը կապված էր Ջրհեղեղի հետ, իսկ Աստղիկը Նոյ նահապետի՝ Ջրհեղեղից հետո ծնված դուստրն էր: Ամեն դեպքում, տոնի արարողական մասի հիմնական խորհրդանիշը սրբագործումն է: Հարթավայրային շրջաններում մաքրագործումը հիմնականում դրսևորվել է ջրցանությամբ: Վաղ առավոտից իրար վրա ջուր են լցրել բոլորը՝ ով ինչով կարող էր՝ հաշվի չառնելով ո՛չ տարիքը, ո՛չ սեռը, ո՛չ հասարակական դիրքը: Ջուր են շփել չխոսկան հարսները տան ավագների վրա, ու ոչ ոք չի դժգոհել կամ վիրավորվել. դա նաև ապացույցն է այն խոնարհության, որով հայ մարդը ցույց է տվել, որ պատրաստ է ընդունել սեփական սխալներից մաքրագործումը` ում ձեռքից էլ այն լինի: